اگر سکوت این گستره ی بی ستاره مجالی دهد،
می خواهم بگویم سلام!
اگر دلواپسی آن همه ترانه ی بی تعبیر مهلتی دهد،
می خواهم از بی پناهی پروانه ها برایت بگویم!
از کوچه های بی چراغ!
از این حصار هر ور دیوار!

برگ تحویل می کند رمضان
بار تودیع بر دل اخوان

یار نادیده سیر، زود برفت
دیر ننشست نازنین مهمان

شراب شعر چشم تو (فریدون مشیری)

رویایی کوتاه در یک شب بی فردا
من امشب تا سحر خوابم نخواهد برد
همه اندیشه ام اندیشه فرداست
وجودم از تمنای تو سرشار است
زمان در بستر شب خواب و بیدار است
هوا آرام،شب خاموش، راه آسمان ها باز...

     او آمده تا نور به شب ها بخشد     روح شرف و عشق به دنيا بخشد

او آمده تا باور وايمان و صفا       همراه دو صد عاطفه برما بخشد

او آمده از صلح و محبت بي شك      جاني ز ولا برتن تنها بخشد

  آن سيد خوبان و بهشت آمده تا     برمهر و وفا ارزش و معنا بخشد

 او آمده با نام حسن در حسنش     شوري به سرا پرده مولا بخشد

       او رود زلالي ست كه درفصل عطش     جود و كرم خويش به دريا بخشد

از لطف ، كريم اهل بيت عصمت         ما را زكرم خدا به فردا بخشد

    ميلاد امام مجتبي (ع) آمده است     شادي به حريم دل ما آمده است

 بر روی دفتر های مشق ام

 بر روی درخت ها و میز تحریرم

 بر برف و بر شن

 می نویسم نامت را.

 روی تمام اوراق خوانده  

بر اوراق سپید مانده

 سنگ ، خون ، کاغذ یا خاکستر

 می نویسم نامت را. . .

. . .

متنی از كتاب "یك عاشقانه آرام" اثر نادر ابراهیمی

مگذار كه عشق، به عادتِ دوست داشتن تبدیل شود !
مگذار كه حتی آب دادنِ گلهای باغچه، .  .  .  .  .   .   .   .   .   .   .   .  .

 بچه بودم، نه دیگه منتظر زنگ بودم
نه دیگه واسه تو، این همه، دلتنگ بودم

بچه بودم تو نبودی، شبا زود خوابم می برد
دل کوچیکم، فقط غصه بازی رو می خورد

بچه بودم، چه قدر صاف و روون می خندیدم
خوبیش این بود که ازت، نمی خوامت، نمی شنیدم

 ای سلامم ، ای سرودم
ای نگهبان وجودم
ای غمم تو، شادی ام تو
مایه آزادی ام تو ...    ای وطن!
ای دلیل زنده بودن
ای سرودی صادقانه
ای دلیل زنده ماندن
جانپناهی جاودانه ...      ای وطن!
همچو رویش در بهاران
همچو جان در هر بدن
مثل بوی عطر گلها
مثل سبزی چمن ...     ای وطن!

...

.